İntrakraniyal Subdural Ampiyem: On İki Olgunun Klinik Analizi

Özet

Amaç: Bu çalışmanın amacı son sekiz yılda kliniğimizde tedavi edilen intrakraniyal subdural ampiyemli olgulara ait klinik verileri analiz etmektir.

Gereç ve Yöntem: Kliniğimizde 2000-2008 yılları arasında intrakraniyal subdural ampiyem nedeniyle tedavi edilen 12 olguya ait medikal kayıtlar incelendi. Demografik özellikler, predispozan faktörler, klinik bulgular, laboratuvar testleri, görüntüleme yöntemleri, tedavi stratejisi ve prognozla ilgili veriler kaydedilerek analiz edildi.

Bulgular: Olguların 10’u erkek, 2’si kadındı. Ortalama yaş 20 olup, 9 olgunun yaşı 15’ten küçüktü. Predispozan faktör, 7 olguda menenjit, 2 olguda mastoidit, 2 olguda travma ve 1 olguda cerrahi idi. En sık gözlenen klinik belirti ateş, baş ağrısı ve kusma en sık bulgu ise ense sertliği ve fokal nörolojik defisit idi. Yalnızca 4 olguda etken mikroorganizma izole edilebildi. En sık izole edilen patojen Staphylococcus aureus idi. Tanı 7 olguda bilgisayarlı beyin tomografisi, 12 olguda bilgisayarlı beyin tomografisi ve manyetik rezonans görüntüleme ile konuldu. Ampiyem 6 olguda sol, 5 olguda sağ hemisferde idi. En sık frontoparyetal yerleşim gözlendi. Bir olguda infratentoryal ampiyem saptandı. Tüm olgularda cerrahi tedavi yapıldı. Antibiyoterapi ameliyat öncesi ve sonrası dönemde uygulandı. Dokuz olguda tam iyileşme gözlenirken, 2 olgu takiplerde düzelen hafif nörolojik sakatlık ile taburcu edildi, 1 olgu öldü.

Sonuç: İntrakraniyal subdural ampiyem çok sık görülmemesine rağmen, mortalite ve morbiditesi yüksek olabilen bir hastalıktır. Hastalarda erken tanı ve uygun tedavi ile iyi sonuçlar elde edilebilir.